Zaterdag 28 april 2018
Ik voel mij nog steeds goed. Ik slaap goed, ben vrolijk en opgewekt en voel mij rustig. Ik probeer mijn conditie - voor zover ik deze al had ;-) - op peil te houden, c.q. te brengen. Ik bestijg regelmatig de hometrainer om een blokje om te fietsen. Steeds rondjes van zo'n 10 minuten in een rustig tempo met uitzicht op de binnentuin. Voor mij goed genoeg. Daarnaast ook de buig-, rek- en strekoefeningen die mijn fysiotherapeut mij adviseerde.
Bezoekje
Mijn vrouw komt vanochtend op bezoek. We wisselen de vuile en schone was uit. Ook brengt ze me de nieuwe Zoom (fotoblad), waarop ik geabonneerd ben. Ze ziet er nu beter uitgerust uit. Heeft goed geslapen en de vitamine C kuur blijkt ook goed te werken. Afgelopen dagen was ze wat oververmoeid geraakt door alle hectiek, de onzekerheden, de spanning en het heen en weer rijden naar Groningen en Leeuwarden. Maar ook alle telefoontjes en andere gesprekken met meelevende familieleden, vrienden en collega's gingen haar niet in de koude kleren zitten. Ik ben blij dat ze nu niet meer dagelijks helemaal van Sexbierum naar Groningen hoeft te rijden. Voor haar een ongewoon lange afstand met veel drukker verkeer dan in onze eigen woonomgeving. Ik zat tijdens haar ritten meer over haar in dan over mijzelf.
Te zwaar
Aan het begin van de middag blijk ik wat te zwaar te zijn, zo'n twee kilo. Ik was er al wat bang voor om door alle medicijnen extra vocht vast te houden. Vanochtend voelde ik het aan mijn vingers. De verpleegkundige wilde mij een 'plaspil' geven, maar in overleg met de arts werd het een kortdurende toevoeging aan mijn infuus. Dit werkte razendsnel. Ik blijf nu naar het toilet lopen! Ben benieuwd of ik hierdoor straks toch wat minder zwaar ben geworden.
Bloemen
Later in de middag appt mijn vrouw wat foto's van een mooi boeket bloemen dat ze van mijn collega's van Handhaving/Stadstoezicht had ontvangen. Op mijn kamer mag ik vanwege infectiegevaar geen bloemen ontvangen, dus dit was een mooi alternatief. Bovendien ook heel fijn voor mijn vrouw die - misschien nog wel meer dan ik - meer op haar 'dak' krijgt dan ik. Voor haar wel verdiend!!! Even later stuurt ze me een berichtje: "Fijn hè dat zoveel mensen ons steunen. Het is hartverwarmend! Ik hou van je!" Ik krijg tranen in m'n ogen en luister naar de zingende vogels in de binnentuin. Ze heeft gelijk!
Voor mijn collega's vind ik het wel jammer dat ik gedurende langere tijd niet bij hen kan komen werken. Er is veel te doen en ik vind het fijn om als senior verkeer bij Handhaving hen te kunnen ondersteunen. Ik moet nu echter aan mijzelf denken en er - voor zover dat van mijzelf afhangt - voor zorgen dat ik weer helemaal beter word. Dus: loslaten! Gelukkig gaat dit nu goed.
